Gedenken

Ge-denken, denken, gedachten, gedachtenis…

Het verleden, heden en de toekomst komen vaak in ons hoofd en ons hart voorbij.

Morgen op 4 mei gaat het vooral om her-denken. Herdenken van wat veel mensen in het verleden voor onze maatschappij hebben betekend en nog steeds betekenen. Het is goed dat er nog steeds mensen strijden voor een betere wereld. Juist in deze complexe tijd is oppositie, leiderschap, alertheid en strijdvaardigheid nodig om onze complexe wereld en maatschappij weer in balans te krijgen.

Gedicht Louise Broekhuysen (1996)

Noem de namen.

Fluister, schreeuw al luistert bijna niemand meer.

De velden blijven volgekruist, tot aan de horizon;

onder dezelfde noemer één voor één verwoord.

Wie noemt de naamlozen?

Na vijftig, zestig , zeventig jaar nog altijd geen bericht,

geen landkaart uit te vaardigen met tekens bij de kuilen,

geen handvol eigen grond waarin zij zijn bewaard –

Het boek blijft open.

Fluister, schreeuw – en luister naar de stilte waarin alle namen zijn gehoord.

Herdenken is ook belangrijk over hetgeen ooit is gebeurt en gebeurt in onze eigen nabijheid en ons dus direct of indirect heeft gevormd. Elk vanuit ons eigen referentiekader en vanuit onze eigen roots. Met eigen gebeurtenissen, gevoelens, twijfels en steeds weer dappere keuzes voor een volgende stap in ons leven. De ene keer overtuigd van het juiste en de andere keer met nieuwe vragen en twijfels. Het is goed om samen hier in het heden stil te staan bij dit moment.

Vanuit verbondenheid en vanuit ons gevoel,

Gevoel dat er is en mag zijn omdat we elkaar hopelijk de ruimte (kunnen) geven vanuit onze eigen regie en vrijheid. Vrijheid die we allen belangrijk vinden en nodig hebben om ons te kunnen bewegen in deze maatschappij, te kunnen groeien en ons leven samen nog waardevoller en rijker te maken. Deze soort verbinding geeft hoop en vertrouwen. Ook als we in de toekomst andere afslagen maken op de mooie weg die ieder van ons in het leven aflegt.